- Tu dice a me:
arresta te e senti
qual es le tempore
que regna in tu anima?
Esque le grave guttas de pluvia
cade al tectos deplorate?
Esque le furiose ventos de tempesta
avelle le brancas de betulas?
O forsan gelatura se ha jacite
sur campos moribunde
e transformate folios vivente
a parve sculpturas mineral?
Forsan un tsunami de insanitate
ha inundate le plagias de despero
pro necar feminas, viros e infantes,
animales, plantas, parcos e castellos,
toto lo que esseva importante?
No, io responde:
le passato ha passate
un aurora nove luce sur me
e le primavera benedice mi passos
Nostre proprie stella proxime
ha transformate le glacie ad aqua
le tempesta se ha calmate
e sur le abiete sona un columba
Le herba ha reanimate le terreno sterile
e le rore seren del alba
se evapora placidemente omne matino
e plena le campos con aromas fresc
Le betulas face crescer nove buttones
fertilisate con spero e optimismo
e le pluvia vitalisante del primavera
es benedicte del sol e del iris
Io pensa que isto es le plus belle poema in interlingua que io unquam ha audite.
Erik Enfors